Ik wilde een blog schrijven over ergernissen, ik erger me vandaag nogal aan van alles en nog wat…verlopen cadeaubonnen – eigenbijdrage medicatie voor kinderen – hondenpoep – familie die ver weg woont – pijn – zure yoghurt – fietsers die hun hand niet uitsteken…. dat soort dingen. Dat tikte even best lekker. Grommelen over en opruimen van ergernissen geeft ruimte. Maar ik merk ook schaamte, schaamte omdat ik wel in mijn warme huis zit, met mijn iphone op de bank met een pot thee naast me. Ik hoef geen vergelijking te maken want iedereen kan zich zo een beeld voor de geest halen wat veel meer dan een ergernis waard is. Boosheid, schaamte en compassie. Compassie voor elkaar, luisteren, zien en leren. Een kort schrijfsel met de wens dat compassie is wat mag blijven groeien.
